Kiełbasa biała

Sporządzanie białej kiełbasy w Wielkopolsce ma tradycję sięgającą XVII wieku, a jej recepturę odnotowano w książce kucharskiej Marii Śleżańskiej z 1904 roku.

Biała kiełbasa w kuchni polskiej to kiełbasa surowa lub parzona, nietrwała, średnio rozdrobniona, o specyficznym jasnym kolorze, z mięsa wieprzowego, czasem z dodatkiem mięsa wołowego, w naturalnym, cienkim jelicie wieprzowym. Głównymi przyprawani smakowymi jest czosnek i majeranek.

Przed podaniem produkt należy sparzyć, upiec  lub wygrilować.

Kiełbasa popularna w kuchni niemieckiej Weißwurst – kiełbasa parzona o specyficznym białym kolorze, nietrwała, silnie rozdrobniona, z mięsa cielęcego z dodatkiem słoniny, w naturalnym, cienkim jelicie wieprzowym.

Tradycyjny sposób spożycia:

Polska biała kiełbasa przeznaczona jest do dalszej (krótkiej) obróbki cieplnej tuż przed spożyciem, najczęściej do gotowania lub pieczenia. Polską białą kiełbasę można jeść razem z osłonką. Jako samodzielne danie jest spożywana najczęściej na gorąco z chrzanem, musztardą, żurawinami lub ketchupem.

W tradycyjnej kuchni polskiej podawana jest podczas Świąt Wielkanocnych do m.in. żuru lub białego barszczu. 

Biała kiełbasa wchodzi w skład receptury dania kuchni staropolskiej „kiełbasa po polsku”, znanego też regionalnie pod nazwą wereszczaka. Danie jest  gotowane na piwie z wodą, kiełbasa krojona jest w plastry, a potem krótko duszona w gęstym sosie cebulowym.

Kiełbasa biała jako produkt tradycyjny

Biała kiełbasa została zarejestrowana przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi jako produkt tradycyjny w czterech województwach:

- kiełbasa biała parzona wielkopolska (czysto wieprzowa; woj. wielkopolskie)
- kiełbasa biała surowa (wieprzowo-wołowa; woj. pomorskie)
- kiełbasa biała parzona z Wąchocka (wieprzowo-wołowa; woj. świętokrzyskie)
- kiełbasa biała w słoiku (zasadniczo odmienna, woj. kujawsko-pomorskie)